προσκληρώ

-όω, Α [κληρῶ]

1. διανέμω με κλήρο («ἄχθη γὰρ ὅτι τούτῳ τῷ βίῳ ἡ τύχη προσεκλήρωσέ σε», Λουκ.)

2. απονέμω, προσδίδω

3. παθ. προσκληροῡμαι, -όομαι

α) απονέμομαι, αποδίδομαι

β) ενώνομαι με κάποιον και τόν ακολουθώ, προσκολλώμαι («καί τινές ἐξ αὐτῶν ἐπείσθησαν καὶ προσεκληρώθησαν τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Σίλᾳ», ΚΔ.).